***
Գարունը շուտով դուռը կթակի,
Ծառ ու ծաղիկով մեզ բարև կասի,
Ու մենք, ջերմացած շողով արևի,
Կվազենք դեպի պարտեզ ու այգի:
***
Գարունը շուտով դուռը կթակի,
Ծառ ու ծաղիկով մեզ բարև կասի,
Ու մենք, ջերմացած շողով արևի,
Կվազենք դեպի պարտեզ ու այգի:
Ա՜յ փոքրիկներ, ա՜յ սիրուններ,―
Ասավ քամին տերևներին,―
Աշուն եկավ, մոտ է ձմեռ,
Ի՞նչ եք դողում ծառի ծերին։
ԽՆՁՈՐԸ
Մայրի՛կ, նայի՛ր, ես այսօր
Նկարել եմ մի խնձոր,
Ներկել կարմիր ու դեղին,
Երկու տերև էլ ծայրին։
Խնձոր, խնձոր,
Մեղրածոր,
Բայց, մայրի՛կ ջան, չեմ տա քեզ.
Դեռ ճաշդ կեր, հետո նոր
Կտամ խնձորը ուտես…
ՄԵԾՆ ԷԼ ՓՈՔՐԻՆ ՊԻՏԻ ԼՍԻ
Տունը լիքը ծխախոտ է,
Ծխի ամպ է, ծխահոտ է,
Հայրի'կ, գոնե քեզ չես խղճում,
Օդի տեղակ ծուխ ես շնչում:
Հազար անգամ ասել եմ ես,
Ծխելը թող, վնաս է քեզ,
Բալիկը հոր վատը կուզի՞
Մեծն էլ փոքրին պիտի լսի:
Ձկնիկ, լո՜ղ տուր, լո՛ղ արա,
Դրսի որսը թող արա.
Իջի՛ր ջրի հատակը,
Մինչեւ անցնի վտանգը:
Տե՜ս, փորձանք կա քո գլխին,
Մի լավ մտիկ երեխին.
Որդ է խփել իր կարթին
Չմոտենաս էդ որդին:
Ինձ չլսեց շեկլիկը,
Ինձ չլսեց բկլիկը,
Հո՛պ, կուլ տվեց նա որդը,
Կարթը մնաց կոկորդը:
Ասում են, իբրև, երկնում կապուտակ
Կա մի լուսեղեն սիրուն ապարանք.
Այնտեղ եթերքում, ամպերի գլխին
Ամուր, անսասան կանգնած է նա մին:
Նրա դռներին պահնորդ չէ հսկում,
Ոչ մոտից անցնող, ոչ ձայն է լսվում.
Միայն դյութական ամրոցի միջին
Տաշտըն առաջին չոքած է մի կին:
Խմոր է հունցում, և բազուկները
Մի երկիր կա` Հնդստան,
Մի մուկիկ կար` ճստճստան,
Հնդստանի անտառում,
Կոկոս ծառի ծակուռում:
Ապրում էր նա իր համար,
Բարիքներում անհամար,
Ու մի օր լավ, մի օր վատ`
Ուներ ապրուստ քիչ թե շատ:
Օրը մի ճանճ, մի միջատ,
Մի ծեղ, արմատ, ցորնի հատ:
Ուտում էր ու քեֆ անում,