Մի աղվես բռնեց վագրը մի անգամ,
Աղվեսը ասաց.- Լսիր, բարեկամ,
Տեսնում եմ դու լավ ախորժակ ունես,
Միտքդ ուրիշ է, բայց սխալվում ես,
Աստված ինձ կարգեց գազանների տեր,
Իսկ դու փորձում ես հիմա ի՞նձ ուտել,
Մի աղվես բռնեց վագրը մի անգամ,
Աղվեսը ասաց.- Լսիր, բարեկամ,
Տեսնում եմ դու լավ ախորժակ ունես,
Միտքդ ուրիշ է, բայց սխալվում ես,
Աստված ինձ կարգեց գազանների տեր,
Իսկ դու փորձում ես հիմա ի՞նձ ուտել,
Ձմռան ցրտին մի ծիտիկ
Թռչկոտում էր` ճիկ-ճիկ-ճիկ,
Հետն էլ ասում.- Գարուն գա,
Ես կգործեմ տաք գուլպա:
Զգո՜ւյշ խոսիր Հայաստանում.-
Այստեղ ամեն գագաթ ու ձոր,
Արձագա՜նք է տալիս հզոր
Եվ քո խոսքը հեռո՜ւ տանում...
Թե բարի են խոսքերը քո,
Ի՞նչ կըլինի, ասա՛, գրիչ,
Ինձ էլ սիրես գոնե մի քիչ։
Ինչո՞ւ իմ մեծ քրոջ ձեռքին
Գրում ես միշտ վարժ ու կարգին,
Իսկ իմ ձեռքին խազմըզում ես
Սև ագռավի ճանկերի պես։
Արագի՛լ, բարով եկար,
Հայ արագի՛լ, բարով եկար.
Դու մեզ գարնան նշան բերիր,
Մեր սրտերը ուրախ արիր։
Արագի՛լ, երբ գնացիր,
Ես ամպիկն եմ,
Ես ամպիկն եմ,
Արագաշարժ
Ու ճարպիկն եմ:
Ձյուն եմ դառնում
Փաթիլ-փաթիլ,
Լցվում առուն
Կաթիլ-կաթիլ,