Մողեսը, որ հարմար տեղ էր փնտրում ձվադրելու համար, վերջապես գտավ: Նա չոր ավազի մեջ խոր փոս փորելուց հետո իր դրած ձվերը արագ-արագ ծածկեց ավազով:
-Լավ է, որ ոչ մեկը չտեսավ,- խլշած շուրջը նայեց մողեսը: Մի երկու ամիս համբերատար կսպասեմ, կհսկեմ ձվերս, որ ինձ նման թիկնոցավոր մողեսիկներ ունենամ,- մտքում ուրախացավ նա:
Բայց դեռ չէր հասցրել վրայից թափ տալ ավազափոշին, երբ խշխշոց լսեց: Դեպի իրեն էր սողում մողեսակեր օձը:
-Վայ ինձ, վա~յ, վա~յ, վա~յ, այս սառնարյուն սողունն ինձ կուտի, ձվերիս վերջն էլ կտա,- շփոթվեց, խառնվեց իրար թիկնոցավոր մողեսը: Իսկ օձը սողում էր դեպի որսը:
-Ի~նչ լավ է, կարծես քաղցած չեմ մնալու,- մտածում էր օձը:
-Թիկնոցավոր, ուշքի արի,- ինքն իրեն գոտեպնդեց մողեսը: Վախենալով ոչ քեզ կփրկես, ոչ էլ քո ապագա սերնդին, ապա հնարամիտ եղիր, հնարքներ բանեցրու, բա ինչո՞ւ ես թիկնոցավոր,- որոշեց մողեսն ու ուռացրեց մաշկածալքերը:
-Օձը շփոթված էր, աչքերին չէր հավատում:
-Հը, քիչ առաջ ոնց որ ուտելի լիներ, հիմա ահռելի երախ ունեցող հրեշ է: Իսկ եթե հրեշ է, դե եթե հրեշ է, լավ է պոչս քաշեմ-հեռանամ նրանից,- մտածեց ավազի վրա գալար-գալար անող օձը:
Թիկնոցավոր մողեսը չէր դադարում ուռեցնել մաշկածալքերը` պտտվելով տեղում, շուռ գալով` աջ ու ձախ ցուցադրել իրեն, վախեցնելով օձին:
-Չէ, լավ է պոչս քաշեմ, հեռանամ սրանից,- որոշեց մողեսակեր օձն ու գնաց որս գտնելու:
-Ըհը, օձին կարողացա վախեցնել,- արդեն հանգիստ շունչ քաշեց թիկնոցավոր մողեսը` համոզված, որ հրեշի պես սարսափելի տեսք ուներ:
Հասմիկ Աջամյան