Շատ երեխաներ ունեն վատ սովորություններ, որոնք զայրացնում են ծնողներին: Հաճախ այդ սովորությունները հանգստացնող կամ ինքնահաստատման միջոց են, անցնում են  երեխայի տարիքի հետ, օրինակ` մատ ծծելը:

Կրծքահասակ երեխայի համար մատ ծծելը անվնաս սովորություն է: Երբեմն այն շարունակվում է նաև հետագա տարիների ընթացքում: Կարծիք կա, որ 4 տարեկանից հետո մատ ծծելը երեխայի հոգեկան անհագստության արտահայտություն է և ինքնահանգստացման միջոց: Այդ պատճառով էլ երեխաները հաճախ մատը ծծում են, երբ քնել են ուզում, հոգնած, քաղցած, զայրացած են:

Երեխան երբեմն գիշերվա ժամերին քնած ժամանակ սկսում է լացել: Նա կարծես արթուն է ու ինչ-որ բանից վախեցած: Սակայն իրականում երեխան լացի պահին քնած է, իսկ առավոտյան անգամ չի էլ հիշի գիշերվա միջադեպի մասին: Այս երևույթը կոչվում է գիշերային վախ:

Այն առաջանում է խորը քնի փուլից կտրուկ մակերեսային քնի  փուլին անցնելիս:

Սովորաբար գիշերային վախի նոպաները դրսևորվում են  քնելուց հետո 2 ժամվա ընթացքում:

Երեխան կարող է 5-20 րոպե անմխիթար լաց լինել, շատ շփոթված և վախեցած թվալ: Դա կարող է ուղեկցվել

Ձեր փոքրիկն անհանգիստ է, լացում է, ձեռքը  տանում դեպի ականջը.  սա կարող է  նշանակել, որ  ցավում է փոքրիկի ականջը:

Մի քանի խորհուրդներ, որոնց կիրառումը զերծ կպահի Ձեր փոքրիկին վարքի բացասական դրսևորումներից:

• Հարգեք երեխայի անձը և անհատականությունը, հաշվի առեք նրա ցանկությունները, մի ծաղրեք նրան:
• Փորձեք հնարավորինս քիչ արգելքներ կիրառել: Արգելեք միայն այն, ինչն իսկապես վտանգավոր է երեխայի կյանքի և առողջության համար: Ցանկալի է աչքից հեռու պահել արգելված առարկաները և թույլ տալ, որ մնացյալ աշխարհը ազատ ուսումնասիրի:
• Հետևեք, որ ավելի շատ գովեք և խրախուսեք Ձեր երեխային, ոչ թե բարկանաք կամ արգելեք ինչ-որ բան:
• Թույլ մի տվեք, որ երեխան իրեն  անզոր ու անկարող զգա. նկատողությունից անմիջապես հետո մատնանշեք ճիշտ քայլը,