Շատ երիտասարդ մայրիկներ հաճախ հանդիպում են այս խնդրին. փոքրիկը կամակորություն է անում խանութում՝ պահանջելով ինչ-որ խաղալիք կամ քաղցրավենիք: Նա նստում է հատակին, գոռում է, հարվածում գլխին: Փոքրիկին հանգստացնելը դառնում է անհնարին:

Երեխան կամակոր կարող է լինել տարբեր պատճառներով ու առիթներով:

«Երկուսով» հոգեբանական մասնագիտացված կենտրոնի հոգեբան Անուշ Ալեքսանյանն  անդրադառնում է  հնարավոր հարցերին, որոնք կարող են հուզել փոքրիկին պատերազմական իրավիճակում:

Նյութի առաջին մասը կարող եք կարդալ ԱՅՍՏԵՂ.

6.  Ինչո՞ւ են պատերազմում միայն տղաները։ Աղջիկները վախենո՞ւմ են։

Ներընտանեկան հարաբերությունների կառավարում

Շատ դեպքերում հարկավոր է ընդունել փաստը, որ ժամանակ առ ժամանակ երեխայի վարքը կարող է դուրս գալ վերահսկողությունից: Երեխայի զարգացման մեխանիզմի հետ հակամարտելու փոխարեն ավելի լավ է որոշակի ներընտաներկան կանոներ հաստատել։

Դա հնարավորություն կտա երեխային արագ անցում կատարել տատիկից ու դայակից՝ մորը։ Արդյունավետ տարբերակ է երեխային մորը տալն ու արագ հեռանալը։ Այդ բանից հետո հարկավոր է մի քիչ էլ սպասել, մինչ երեխան կվերադառնա կանոնավոր վիճակի։

ՀայՄեդիա.AM-ը զրուցել է  Հոգեբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Սամվել Խուդոյանի հետ այն մասին, թե հոգեբանության մեջ ինչպես է սահմանվում բռնությունը և ինչ հետևանքներ կարող է այն  ունենալ երեխայի դաստիարակության ու հոգևոր զարգացման մեջ:

Խորհուրդները ներկայացնում են «Երկուսով» հոգեբանական մասնագիտացված կենտրոնի մասնագետները:

1. Խոսեք երեխայի հետ այնքան հաճախ, որքան հնարավոր է:

Երբ երեխան հարցեր ունի, պատասխանեք դրանց անկեղծ, բայց միևնույն ժամանակ պարզ ու մտածված: Նրանց կարծիքը ևս հարցրեք այն մասին, թե ինչ է կատարվում և ուշադիր լսեք նրանց պատասխանները: Անպայման հաշվի առեք երեխաների զգացմունքները. նրանք կարող են ասել, որ ատում են իրենց թշնամի ազգին կամ կրոնը: