Երեխայի զարգացման ընթացքում տարիքային ճգնաժամներն անխուսափելի են։ Ճգնաժամը շրջադարձային կետ է, երբ երեխան անցում է կատարում դեպի նոր փուլ։ Ընդունված է համարել, որ նրա կյանքում առաջին ճգնաժամը լինում է մոտ մեկ տարեկանում, այնուհետև՝ 3, 6-7 և 12-14 տարեկաններում։ Շատ դեպքերում ծնողները չեն կողմնորոշվում, թե ինչպես ճիշտ վարվեն, որ երեխան հեշտ և անհետևանք հաղթահարի ճգնաժամը։

Հաճախ է պատահում, երբ երեխան դպրոցից տուն է գալիս օրագրում ուսուցչի գրավոր դիտողությամբ՝ «Դասին պատրաստ չէ, դասը չի պատասխանում»։ Բայց արի ու տես, տանը երեխան ակտիվորեն պատասխանում է ծնողների տված հարցերին, կատարում է հանձնարարությունները, իսկ դպրոցում չի սիրում խոսել, պատասխանել հարցերին, կատարել առաջադրանքները։ Ո՞րն է երեխայի նման վարքի պատճառը և ի՞նչ կարող են անել ծնողները նման պարագայում։ Այս թեմայի շուրջ «Իմ փոքրիկը» զրուցել է հոգեբան Անի Ապիտոնյանի հետ։

 Արցունքներ, բղավոց, պահանջ. անե՞լ այնպես, ինչպես երեխան է ուզում: Մանկական կամակորության հետ բախվում է յուրաքանչյուր ծնող:

Փոքրիկը մեծացել է, ժամանակն է նրան տանել մանկապարտեզ: Հարց է առաջանում՝ ո՞ր տարիքում երեխային հանձնել դաստիարակների խնամքին: Ծնողներն անհանգստանում են՝ ինչպե՞ս երեխան կհաղթահարի իր կյանքի առաջին լուրջ փոփոխությունը, չի՞ սկսի, արդյոք, հաճախ հիվանդանալ: Ամեն օր երեխան տուն չի՞ գա՝ ասելով, որ իրեն նեղացրել են դաստիարակը, դայակը կամ հասակակիցները: Երիտասարդ մայրիկներն ու հայրիկները այս հարցերի պատասխանները փորձում են ստանալ արդեն փորձ ունեցող իրենց ծանոթներից։

Հազը փոքրիկների մոտ հաճախ հանդիպող և ծնողներին անհանգստացնող երևույթ է: Հազի տեսակների, պատճառների և բուժման մասին զրուցել ենք Երևանի պետական բժշկական համալսարանի ընտանեկան բժշկության ամբիոնի դոցենտ, «Ընտանեկան բժշկություն ակադեմիական միավորում» կազմակերպության համանախագահ Մարինա Օհանյանի հետ:

Մայրը կարող է խիստ լինել դեռահաս աղջկա հագուստի, սոցցանցերում ժամանակ վատնելու, հակառակ սեռի հետ հարաբերությունների հարցերում, բայց կա մի նուրբ թեմա, որտեղ մայրիկներն ուղղակի պարտավոր են զգոն լինել, քանի որ փոքրիկ անուշադրությունն անգամ աղջնակի համար կարող է ճակատագրական լինել, ընդհուպ՝ մինչև անպտղություն։