Տարիքային վախերի շարքում առանձնացնում են նաև 3-5 տարեկան երեխաների վախերը։ Այս տարիքում երեխաները հուզականորեն հարստանում են, հստակ արտահայտվում է հասկացված լինելու և այլ մարդկանց հետ մտերմության կարիքը։ Երեխայի մոտ ձևավորվում է «մենք»-ը, որի տակ երեխան հասկանում է առաջին հերթին իրեն և ծնողներին, այնուհետև՝ իրեն և հասկակիցներին։ Զարգանում է երևակայությունը, որ հետ նաև երևակայական վախերը։

Երեխաները շատ զգայուն են դառնում ծնողների ուշադրության նկատմամբ, ոչ բավարար ուշադրության դրսևորումը նրանց մոտ առաջացնում է տրամադրության անկայունություն, անհանգստություն, քմահաճություններ /ըստ մասնագետների  ուշադրություն գրավելու համար/։ Մասնագետները նշում են նաև, որ այդ պատճառով՝ այսինքն ուշադրություն գրավելու համար երեխաները կարող են չգիտակցված  ձևով օգտագործել նաև վախերը, որոնք առաջանում են քնից առաջ։

Բայց սրանից զատ այս տարիքում առաջանում է վախերի եռյակ՝ վախ մենակությունից, մթությունից և փակ

«Չեմ ուզում մանկապարտեզ, չեմ գնալու»: Այս հոգետանջ արտահայտությունը դուք արդեն լսում եք ամեն առավոտ: Դրան նաև ավելանում է փորացավը, գլխացավը և այն, որ
ընդհարապես նրա սիրտը խառնում է մանկապարտեզից: Ավելի բարդ իրավիճակներում փոքրիկի մոտ իրականում բարձրանում է տաքությունը, հայտնվում է փորացավ և ձևավորվում են  խրոնիկ հիվանդություններ:

Ի՞նչ է հարկավոր անել նման  իրավիճակում: Նախ և առաջ հարկավոր է հասկանալ, թե ինչու երեխան  ոչ մի «կաշառքի»  դեպքում չի ցանկանում գնալ մանկապարտեզ:

Կենսապերպի փոփոխություն

Փոքրիկները ամենամեծ պահպանողականներն են: Միայն առաջին հայացքից է թվում, որ նրանք անընդմեջ ձգտում են նորանոր արկածների և զգացողությունների: Իրականում իրենց սովոր ռիթմը, որտեղ նրանք համոզված գիտեն` որ

Մանուկ հասակում ունեցած վախերն անհետք չեն անցնում: Երբեմն դրանք  կարող են դառնալ հոգեկան և նյարդային հիվանդությունների պատճառ, որոնք կարող են ի հայտ գալ տարիներ անց:  Ուստի կարևոր է, որ ծնողներն օգնեն երեխաներին հաղթահարել վախերը, չանտեսել դրանք, որքան էլ անկարևոր դրանք թվան:

Որտեղի՞ց են ի հայտ գալիս մանկական վախերը

Մանկական վախերի առաջացման ամենապարզ պատճառներից են իրականում տեղի ունեցող դեպքերը, որոնք տեղի են ունենում երեխայի հետ (օրինակ, վախը, որ առաջացել է շան հանկարծակի հաչոցից): Նման վախերը հոգեբաններն ամենահեշտն են վերացնում:

Ավելի բարդ է պայքարել ֆանտազիաներից առաջացող կամ մեծահասակների կողմից ներշնչվող (օրինակ, Մեշոկ պապով վախեցնելը) վախերի դեմ:

Մանկական վախերի ևս մեկ աղբյուր է ծնողների մշտական զգուշացումները հնարավոր վնասվածքների, պատահարների մասին կամ պատժի սպառնալիքները:

Մանկական վախը կարող է առաջանալ նաև ընտանեկան վեճերի պատճառով, որոնք ուղեկցվում են գոռոցներով  և սպառնալիքներով:

Տես նաև նյութի 1-ին մասը`

Փոքրիկը չի ուզում գնալ մանկապարտեզ. պատճառները և լուծումները /մաս 1-ին/

Ոչ սիրելի դաստիարակ

Սա բավականին լուրջ խնդիր է և ցանկալի է այս հարցը լուծել մինչ մանկապարտեզ ընդունվելը: Իզուր չէ, որ հոգեբանները խորհուրդ են տալիս մինչ ընդունվելը ուշադրություն դարձնել ոչ միայի ղեկավարին, այլ նաև խաղալիքների ընտրությանը և ամանկարևորը` դաստիարակին: Երբեմն պատահում է այնպես, որ մի դաստիարակի  երեխաները միանգամից մերվում են, իսկ մյուսին տեսնել անգամ չեն ուզում:

Ելք

Սկզբից փորձեք հասկանալ, թե ինչու նա չի սիրում դաստիարակին: Դա անելը այդքան էլ հեշտ չէ, քանի որ ոչ միշտ փոքր երեխան կարող է պատմել իր տպավորությունների և մտահոգությունների մասին: Այստեղ Ձեզ օգնության կգան հատուկ խաղերը:

Ինչպե՞ս վարվել, եթե երեխան վախենում է: Ստորև կներկայացնենք մի քանի խորհուրդ ծնողներին, որոնք կօգնեն երեխայի վախերի դեմ պայքարելու գործում:

1. Մի ասացեք, թե դա մանրուք է: Որոշ ծնողներ, չիմանալով ինչպես օգնել իրենց երեխային, ասում են. «Ինչպե՞ս չես ամաչում: Մեծ տղա ես»: Նման արտահայտությունները չեն օգնի հաղթահարել վախը, բայց կավելացնեն մեղքի զգացումը:  Եթե երեխան ձեզ մոտ իրեն հիմար ու մեղավոր զգա, հաջորդ անգամ ձեզ օգնության համար չի դիմի, այլ կփորձի իր վախերը հնարավորինս խորը թաքցնել: Իսկ դա կարող է ավելի ուժգանցել վախը կամ դառնալ փոքրիկի հիվանդության պատճառ:
2. «Թույլ տվեք», որ երեխան վախենա: Երեխայի համար կարևոր է, որ մայրիկն ու հայրիկը սատարեն իրեն: Պատմեք, թե դուք ինչից եք վախեցել մանուկ հասակում: Նախադպրոցական տարիքի երեխայի համար իր ֆանտազիան նույնքան իրական է, որքան մնացած ամեն ինչն այս աշխարհում:  Ուստի անիմաստ է բացատրելը, որ կախարդ գոյություն չունի, երեխան միևնուն է, չի հավատա:  Հարցրեք երեխային նրա վախերի մասին: Երբ նա իր վախերով կիսվի վստահելի մարդու հետ, դրանք այլևս

Խանդի դասական դրսևորում է, երբ ավագ երեխան մեծահասակներից գաղտնի վնասում է անպաշտպան նորածնին` կսմթում է, մազերից քաշում, կոտրում կամ թաքցնում է նրա խաղալիքները: Սակայն ոչ բոլոր երեխաներն են իրենց խանդն այսպես արտահայտում: Երբեմն այդ վիրավորանքը դրսևորովում է արտաքուստ անպատճառ վատ պահվածքով, կապրիզներով, անգամ հիվանդություններով:  Այսպես առաջնեկը հասկացնում է, որ մայրական սիրո պակաս ունի, փորձում է վերադարձնել ծնողների ուշադրությունը դեպի իրեն:

Ինչպե՞ս օգնել երեխաներին միասին համերաշխ ապրել

Նախ և առաջ մասնագետները խորհուրդ են տալիս երեխային չտրամադրել այն մտքին, թե կրտսեր երեխան անմիջապես կդառնա նրա խաղընկերը, որպեսզի երեխան չհիասթափվի: Ընդհակառակը, նորածինը