Ինչո՞վ է օգտակար ինհալացիան և արդյո՞ք կիրառվում է մրսածության դեպքում

Ինհալացիան բուժական-պրոֆիլակտիկ միջոցառում է, որի ժամանակ անձը վերցնում է հատուկ սարք՝ ինհալատոր-նեբուլայզեր, ու դրա միջոցով ներշնչում դեղորայք հանդիսացող գոլորշիներ: Այդ գործընթացի գլխավոր նպատակը լորձաթաղանթի խոնավացումն է: Ինհալացիայի երկրորդ առավելություն այն է, որ տրվում է հասանելիություն դեպի ձայնալարեր: Սովորաբար, երբ երեխան դեղը խմում է, դա հաջորդիվ անցնում է կերակրափողով՝ չտալով մեծ բաժին ձայնալարերին: Վերջիններս գտնվում են շնչառական և մարսողական ուղիների  «խաչմերուկում» ու մեծապես շահում են գոլորշի շնչելու պրոցեսի ընթացքում:

Որքան էլ ինհալացիան ունենա դրական կողմեր, պետք է չմոռանալ ախտաբանությունը հաշվի առնելու և վերահսկողություն սահմանելու մասին: Եթե երեխայի մոտ առկա է ընդամենը փռշտոց, թույլ է տրվում շնչեցնել նատրիումի քլորիդի 0.9%-ոց լուծույթ: Սա արվում է, որպեսզի լորձաթաղանթը մնա խոնավ ու թարթիչավոր էպիթելը, ինչն օժանդակում է հարբուխից վերականգնվելու հարցում, աշխատի: Հարկավոր է նաև իմանալ՝ մեծահասակների հայտնի ինհալացիոն տարբերակը, երբ կաթսայի մեջ ինչ-որ խոտաբույս են եփում ու շնչում՝ սրբիչի տակ ծածկվելով, չի խրախուսվում: Նման տաք ինհալացիաները երբեմն տալիս են լիովին հակառակ՝ վատ արդյունք: Ինհալացիայի կատարման հիմքը, ձևը, հաճախականությունը, տևողությունը կախված են կոնկրետ վիճակից: Լինում են դեպքեր, երբ ինհալացիան կատարվում է 15 րոպե և կրկնվում օրվա մեջ 4-5 անգամ, որոշ դեպքերում էլ` մեկ անգամ 7-8 րոպե:

Ինհալացիա կատարելն ու դեղեր օգտագործելը միշտ հնարավոր է, ուստի նախընտրելի է օրգանիզմի դիմադրողականությունը պահել նորմալ մակարդակի վրա, նախապես ապահովել սեփական մարմինն օգտակարով, որպեսզի հետո կարիք չլինի դիմել վերը նկարագրված տարբերակներին՝ սեզոնային վարակի դեմ պայքարելու համար: Պետք է ուղղակի թարմ, վիտամինային սնունդ և հեղուկներ ընդունել, զբաղվել մարմնամարզությամբ, ինչու ոչ՝ հաճախել որևէ սպորտաձևի: