Մինչև 3-4 տարեկան երեխան հստակ չի տարանջատում իրականությունը երևակայությունից, ուստի նաև չի ըմբռնում թե ինչ է նշանակում սուտ կամ ճիշտ խոսել:
Եթե մինչև 3-4 տարեկան երեխան ստում է, դրա պատճառը կարող է լինել
- Վառ երևակայությունը- այս տարիքում երեխաները կարծում են, որ ճիշտ է այն ամենը, ինչին իրենք հավատում են: Հաճախ երեխաներն իրենց կատարածի մեղքը բարդում են իրենց երևակայական ընկերների վրա: Երևակայական ընկերները վկայում են երեխայի վառ երևակայության մասին: Նման պարագայում ծնողը պարզապես պետք է երեխային բացաըրի, որ փոքրիկի երևակայական ընկերները իրավասու չեն կատարել այն, ինչ արել են:
- Մոռացկոտությունը-երբ երեխան ասում է, որ, օրինակ, պատի վրա գրիչով ինքը չի գրել, նա կարող է և չստել: Պարզապես երեխան մոռացել է իր այդ արարքի մասին, կամ էլ զղջում է իր արածի համար ու ուզում է իրեն հավատացնել, որ նման բան չի արել:
- «Անմեղ հրեշտակ» ձևանալը- Ծնողները սովորաբար հավատացած են, որ իրենց երեխան վատ բան անել չի կարող: Դրան հավատում է նաև երեխան: Ու երբ նա վատ բան է անում, նա նախընտրում է իր այդ արարքը չնկատել:
Արդեն դպրոցական հասակում երեխան կարող է ստել` վախենալով պատժվելու հեռանկարից: Որքան խիստ է սպասվող պատիժը, այնքան ավելի
հավանական է, որ երեխան կստի:
Երբ այս տարիքի երեխան երբեմն-երբեմն ստում է, դա այդքան էլ վտանգավոր չէ: Պարզապես ծնողները պետք է հիշեն, որ ճիշտ չէ պատժել փոքրիկին, երբ նա շատ է չափազանցնում կամ հորինում:
Սակայն երբ ստելը պարբերական բնույթ է կրում, դա արդեն մտահոգիչ է:
Ի՞նչ կարող են անել ծնողները
- Խրախուսեք ճիշտ խոսելը
Եթե երեխան ճիշտ է խոսում, խրախուսեք նրան` շնորհակալություն հայտնելով: Փոքրիկի ամեն մի կարգազանցությունից մի կորցրեք Ձեր ինքնատիրապետումը: Օրինակ, երբ երեխան խոստովանում է, որ ինչ որ վատ կամ արգելված բան է արել, մի բարկացեք կամ պատժեք նրան, այլ գովեք, որ ճիշտն է ասում: Եթե բարկանաք կամ պատժեք նրան, դժվար թե փոքրիկը ճիշտ խոսելը խրախուսելի համարի: Հիշեք, որ ճիշտ վարքագծի խրախուսումը հրաշքներ է գործում և էլ ավելի ոգևորում երեխային:
- Մի մեղադրեք երեխային
Ձեր նկատողությունները ձևակերպեք այնպես, որ երեխան ոչ թե ժխտի կատարվածը, այլ խոստովանի:
- Մի ծանրաբեռնեք երեխային
Ձեր չափազանց մեծ ակնկալիքներով և խստապահանջ կարգուկանոնով մի ծանրաբեռնեք երեխային: Նա այդ ամենը կամ չի հասկանա կամ ի վիճակի չի լինի հետևել դրանց: Արդյունքում երեխան ստիպված կլինի ստել, որպեսզի չբարկացնի Ձեզ:
- Ստեղծեք վստահության մթնոլորտ Ձեր և երեխայի միջև
Երեխան պետք է իմանա, որ Դուք հավատում եք իրեն, ինքն էլ կարող է Ձեզ վստահել: Ծնող-երեխա հարաբերություններում ամենակարևորը անկեղծությունն է: Եվ ծնողները պետք է ազնվության օրինակ ծառայեն իրենց երեխաների համար, երեխայի հետ հարաբերություններում խուսափեն կիսաճշմարտություններից և կատարեն իրենց խոստումները:
Երեխան հաճախ ստում է` առանց այդ փաստը գիտակցելու: Ծնողները պետք է սովորեցնեն նրան ճանաչել և սիրել ճշմարտությունը:
Նյութն ըստ mamashkam.ru կայքի և
«Այնքա~ն ծանոթ և այնքա~ն անծանոթ... մեր երեխան» գրքի