Եվ այսպես Հակոբը նորից հաստատվեց Քանանի երկրում: Նրա բոլոր զավակները մեծացան, բացի ամենակրտսեր Բենիամինից: Իր որդիներից ամենաշատը սիրում էր Հովսեփին, որը Բենիամինից մի քիչ ավելի մեծ էր: Նա արդեն մեծ տղա էր ու բոլոր երեխաներից ամենահնազանդը:
Հակոբը իր սիրած որդուն մի գեղեցիկ զգեստ նվիրեց: Դա մի սքանչելի գույնզգույն զգեստ էր, որ Հովսեփը հաճախ էր հագնում: Եղբայրները շատ էին նախանձում իրեն ու կոպիտ և անբարյացակամ էին վերաբերվում:
Նախանձը մեղավոր զգացմունք է, որ ը սատանան դնում է մարդու սրտի մեջ: Այդ զգացումը կարող է սարսափելի հետևանքներ ունենալ:
Այդ պատճառով մենք պետք է հաճախ աղոթենք Աստծուն, որպեսզի նա մաքրի մեր սրտերը նախանձից ու ամեն տեսակի չար զգացումներից:
Ծննդոց 37:1-4
