Լինում է, չի լինում` մի կապիկ է լինում: Ապրում է ծովափին՝ թզի ծառի վրա:

Ժամանակ առ ժամանակ ծովից մի կրիա է գալիս, պառկում է թզի ծառի տակ, հանգստանում: Կապիկը մեկ-մեկ ծառից թուզ է գցում ցած, կրիան ուտում է: Այդպես ընկերանում են:

Տիկնիկը

Շունը

ՀԱՅԱՍՏԱՆ

Իմ քաղցրանո՜ւն,

Իմ բարձրանո՜ւն,

Իմ տառապա’ծ,

Իմ փառապա’նծ:

Հների մեջ` դու ալեհեր,

Նորերի մեջ` նոր ու ջահել.

Գարնանամուտ

***

Ձմեռն արդեն վերջանում է,

Ձյունը բակի, տե՛ս, հալչում է:

Ձնծաղիկը մեղմ ժպտում է,

Գարնան մուտքը ավետում է: