Մի լուսավոր առավոտ, երբ արևն իր շողերն էր խնամքով դասավորում երկրի վրա, հրաշք կատարվեց՝ փայլուն աչուկներով և փոքրի՜կ, շա՜տ փոքրիկ մի զատիկ ծնվեց կանաչ մարգագետնում ապրող ծաղիկներից մեկի գրկում։ Ծաղիկը նրան ժպտաց և իր գլխիկի ամենատաքուկ և ապահով անկյունում փոքրիկին տեղավորեց։

Հեքիաթի հեղինակն Աստղ Մադաթյանն է։ Նա ավարտել է ԵՊՀ միջազգային հարաբերություններ և դիվանագիտության բաժինը։ Այժմ գտնվում է մայրության արձակուրդում։

1

Լինում է, չի լինում՝ մի թագավոր։ Էս թագավորը իր երկրում հայտնում է․ 

— Ով էնպես սուտ ասի, որ ես ասեմ՝ սուտ է, իմ թագավորության կեսը կտամ նրան։ 

Հեքիաթի հեղինակն Աստղ Մադաթյանն է։ Նա ավարտել է ԵՊՀ միջազգային հարաբերություններ և դիվանագիտության բաժինը։ Այժմ գտնվում է մայրության արձակուրդում։

Երկու ախպեր են լինում․ մեկը՝ խելոք, մյուսը՝ հիմար։ Խելոք ախպերը միշտ բանեցնում ու չարչարում է հիմարին։ Էնքան է չարչարում, որ հիմարը հուսահատվում է, մի օր էլ կանգնում է, ասում՝

Հորս կնունքով, մորս ծնունդով, վեր կացանք մի օր հինգ ու վեց հոգով, թրով-թվանքով որսի գնացինք։ Հադին էր, Հյուդին էր, Չատին էր, Մատին էր, հերս էր, ես էի․ գնացինք որսի․․․