Ծիծեռնակը բույն էր շինում,
Ե՛վ շինում էր , և՛ երգում,
Ամեն մի շյուղ կպցնելիս՝
Առաջվա բույնն էր հիշում:

Դու կապուտակ ծովով արի,
Թեթև, թեթև թևով արի,
Ծովի փրփուր լանջով արի,
Գարնան երգով, կանչով արի։

Իմ պապիկը գործասեր
Ամեն անգամ ինձ կասեր.
– Թե դաս ունես` սովորի,
Թե գործ ունես` կատարի,
Օրը կանցնի, կգնա,
Ինչ որ չանես` կմնա:

Ու մի օր էլ կտեսնես,
Ընկերներից ետ կընկնես:
Դու տղա ես, ժիր տղա,
Գործը քեզնից թող դողա,
Աշխարհը մի խոսքի է,
Ժամանակը ոսկի է:

Իմ փոքրիկը լուսերես
Կաթ է ուտում ճիշտ այսպես՝
Աչուկները վեր պարզում,
Թաթիկով ամուր բռնում։

Թե գարուն է նախշ-նախշուն,
Նա ինչե՞ր է մեզ բաշխում.
– Ծիլ ու ծաղիկ, կանաչ խոտ,
Ալ ու ալվան վարդ շաղոտ:

Դու այսօր այնքան մաքո՜ւր ես, Մասի՜ս,
Գույներդ այնպես ջի՜նջ են, նրբերա՜նգ,
Ասես չես նյութված քար ու ավազից,
Այլ ջրաներկով գծված ես բարակ: