Օդի մեջ

Տուն եմ սարքել,

Դռան դեմ

Շուն եմ կապել,

Եվ տան մեջ

Լույս եմ վառել,

Օդի մեջ

Գորգ եմ հյուսել

Եվ գորգին`

Հին մի սուսեր:

Եվ հետո

Կանգնել ուրախ,

Կանչում եմ

Մեկ աջ, մեկ ձախ`

Օդի մեջ

Ականջիս տակ

Մի ծղրիդ

Ու քթիս տակ

Մի ծիտիկ:

Ինչ են երգում`

Չգիտեմ,

Բայց պարզ է, որ

Ուրախ են:

Աչքերիս դեմ

Մի զատիկ

Ու ոտքիս դեմ

Մի բադիկ:

Նորից երկնքով հին արշալույսն է սիգալով սիգում, 
Որպեսզի մեր նոր ու քաղաքակիրթ հիշողության մեջ 
Միշտ էլ թարմ մնան... առասպելները: 
-Բարի լո՜ւյս, իմ նո՛ր և իմ... առասպե՜լ:

Ինչպե՞ս քնեցիր: 
Ի՞նչ երազ տեսար: 
Ի՞նչ գեշ երազից արթնացար վախով: 
Եվ երազիդ մեջ 
Դու պատահաբար չտեսա՞ր նրան, 
Ով - ի՛նքդ էլ գիտես - քեզ գիտի այնպես, 
Ինչպես հիվանդն իր հիվանդությունը... 

Մի օր աղվեսն հանաքչի

Բռնեց ճամփան զաքանչի,

Գնաց, գնաց, մեր արտում,

Պապիս լարած թակարդում

Տեսավ պանրի մի կտոր:

-Ա~յ, նախաճաշ փառավոր:

Շատ հոտոտեց աղվեսը,

Կրակն ընկել էր ներսը,

Մի երկիր կա` Հնդստան,

Մի մուկիկ կար` ճստճստան,

Հնդստանի անտառում,

Կոկոս ծառի ծակուռում:

Ապրում էր նա իր համար,

Բարիքներում անհամար,

Ու մի օր լավ, մի օր վատ`

Ուներ ապրուստ քիչ թե շատ:

Օրը մի ճանճ, մի միջատ,

Մի ծեղ, արմատ, ցորնի հատ:

Ուտում էր ու քեֆ անում,

Իմ դղյակը

Կարմիր նուռն է,

Իմ դեմ բաց է

Նրա դուռը:

Կեղևի մեջ

Ամեն հատիկ

Ինձ թվում է

Սիրուն զատիկ:

Փոքրիկ նուռ է,