Օդի մեջ
Տուն եմ սարքել,
Դռան դեմ
Շուն եմ կապել,
Եվ տան մեջ
Լույս եմ վառել,
Օդի մեջ
Գորգ եմ հյուսել
Եվ գորգին`
Հին մի սուսեր:
Եվ հետո
Կանգնել ուրախ,
Կանչում եմ
Մեկ աջ, մեկ ձախ`
Օդի մեջ
Օդի մեջ
Տուն եմ սարքել,
Դռան դեմ
Շուն եմ կապել,
Եվ տան մեջ
Լույս եմ վառել,
Օդի մեջ
Գորգ եմ հյուսել
Եվ գորգին`
Հին մի սուսեր:
Եվ հետո
Կանգնել ուրախ,
Կանչում եմ
Մեկ աջ, մեկ ձախ`
Օդի մեջ
Ականջիս տակ
Մի ծղրիդ
Ու քթիս տակ
Մի ծիտիկ:
Ինչ են երգում`
Չգիտեմ,
Բայց պարզ է, որ
Ուրախ են:
Աչքերիս դեմ
Մի զատիկ
Ու ոտքիս դեմ
Մի բադիկ:Նորից երկնքով հին արշալույսն է սիգալով սիգում,
Որպեսզի մեր նոր ու քաղաքակիրթ հիշողության մեջ
Միշտ էլ թարմ մնան... առասպելները:
-Բարի լո՜ւյս, իմ նո՛ր և իմ... առասպե՜լ:
Ինչպե՞ս քնեցիր:
Ի՞նչ երազ տեսար:
Ի՞նչ գեշ երազից արթնացար վախով:
Եվ երազիդ մեջ
Դու պատահաբար չտեսա՞ր նրան,
Ով - ի՛նքդ էլ գիտես - քեզ գիտի այնպես,
Ինչպես հիվանդն իր հիվանդությունը...
Մի օր աղվեսն հանաքչի
Բռնեց ճամփան զաքանչի,
Գնաց, գնաց, մեր արտում,
Պապիս լարած թակարդում
Տեսավ պանրի մի կտոր:
-Ա~յ, նախաճաշ փառավոր:
Շատ հոտոտեց աղվեսը,
Կրակն ընկել էր ներսը,
Մի երկիր կա` Հնդստան,
Մի մուկիկ կար` ճստճստան,
Հնդստանի անտառում,
Կոկոս ծառի ծակուռում:
Ապրում էր նա իր համար,
Բարիքներում անհամար,
Ու մի օր լավ, մի օր վատ`
Ուներ ապրուստ քիչ թե շատ:
Օրը մի ճանճ, մի միջատ,
Մի ծեղ, արմատ, ցորնի հատ:
Ուտում էր ու քեֆ անում,
Իմ դղյակը
Կարմիր նուռն է,
Իմ դեմ բաց է
Նրա դուռը:
Կեղևի մեջ
Ամեն հատիկ
Ինձ թվում է
Սիրուն զատիկ:
Փոքրիկ նուռ է,