Հանելուկներ

Ամբողջ օրը տանը մնում,

Բեհեզ բարձի վրա քնում,
Հենց որ մուկ է տեսնում հանկարծ,
Բազեի պես որս է անում:

 Մարմնիս վրա, ահա, տես

Սուր-սուր փշեր ունեմ ես.

Միակ հյուրն եմ դաշտերի,

Եվ թշնամին օձերի:

Ի՞նչ ենք մենք տեսնում

Մեր աչքերը փակ,

Եվ այն էլ միայն

Քնած ժամանակ:

Թռչուն անթև ու անփետուր,
Բայց շրջում է նա ամենուր,
Նրա համար սահման չկա
Ոչ գետ ու ծով, ոչ լեռ, բլուր:

Հողմ ու բքին կանգնած դրսում,

Թեև մերկ է, բայց չի մրսում,

Հաստանում է փաթիլներից,

Ու մաշվում է արեգակից։

Ողջ աշխարհին օգտակար,

Երեք տառից փափուկ քար,

Վարդն է հայոց աշխարհի,

Զարդն է հայոց աշխարհի:

Ինքը չի ուտում,

Ինքը չի խմում,

Բայց իր տիրոջը

Միշտ կուշտ է պահում:

Բրդոտ մռթով, թաթը ծուռ,

Տանձ է սիրում, ոչ թե՝ նուռ: