Sidebar

«Քնած է բալիկս անուշ»․ բանաստեղծություն

Սու՜ս, քնած է բալիկս անուշ

Անուշ գրկում մայրիկիս,

Ու հոսում է մուշ-մուշ, անուշ

Քնքուշ քունը բալիկիս:

 

Մորս սիրտն է նա ամոքում,

Մայրս մի վանք ավերակ,-

Ու բալիկս՝ ավերակում

Նոր բույն դրած մի թռչնակ:

 

Զարթնում է նա, ու մայրիկիս

Սիրտն է շոյում ճիչն ասես

Ավերակը կյանքով լցնող

Նոր թռչնակի երգի պես․․․

 

 

Հովհաննես Շիրազ