Մի պառավ մարդ ու կին են լինում: Այն օրին են հասնում, որ տանը մի կտոր հաց անգամ չեն ունենում:

Հեռավոր մի գյուղի տներից մեկում մի շուն էր ապրում։ Նրան Շեկո էին կանչում։

Բամբուկենիների մեջ ապրում էր պանդաների ընտանիքը՝ հայր պանդան, մայր պանդան և դուստր պանդան։ Երբեմն փոքրիկ պանդան ձանձրանում էր և շատ էր ուզում ընկերներ ունենալ։

Կար չկար մի կապիկ կար, աշխույժ ու ժիր, ինչպես բոլոր կապիկները։

Խոր անտառում մի այծ է լինում։ Ունենում է մի գեղեցիկ ուլ։

Լինում է, չի լինում մի թագավոր։ Էս թագավորը իր երկրումը հայտնում է.

Արջը փորում էր մրջյունի բույնը և լեզվով հավաքում նրանց ու ուտում։

Մի ոզնի է լինում: Օրերից մի օր առավոտ ծեգին դուրս է գալիս տնից, որ գնա աշխարհ տեսնի: Գնում է, գնում, մեկ էլ իրեն-իրեն ասում. «Արի գնամ տեսնեմ գազարս ու ճակնդեղս ոնց են աճում»: Եվ քթի տակ դնդնալով գնում է: