Աղվեսը տանձուտում մի տոպրակ է գտնում: Դա հասարակ տոպրակ չէր, ինչքան էլ նայեիր՝ սովորական աչքով չէր երևում, անտեսանելի էր: Երևի կախարդ պառավն էր կորցրել՝ տանձ հավաքելիս: Աղվեսը շատ պատահական է գտնում այդ տոպրակը. վազելիս ոտքը ընկնում է տոպրակի մեջ ու երկար ժամանակ չի կարողանում հասկանալ, թե դա ինչ է: Երբ գլխի է ընկնում, որ անտեսանելի տոպրակ է, շատ է ուրախանում:

Լինում է, չի լինում` մի կապիկ է լինում: Ապրում է ծովափին՝ թզի ծառի վրա:

Ժամանակ առ ժամանակ ծովից մի կրիա է գալիս, պառկում է թզի ծառի տակ, հանգստանում: Կապիկը մեկ-մեկ ծառից թուզ է գցում ցած, կրիան ուտում է: Այդպես ընկերանում են:

Լինում է, չի լինում, մի կամակոր մեքենա է լինում, անունը՝ Շկոդա: Նա չէր սիրում ավտոդպրոց հաճախել, թեեւ ծնողները մշտապես բացատրում էին, թե որքան վտանգավոր է փողոց դուրս գալ, առանց երթեւեկության կանոնները  սովորելու: Բայց Շկոդան շատ համառն էր եւ ինքնահավան:

Անոթի Գայլը մտամոլոր պտտվում է անտառում, մեկ էլ տեսնում է` Նապաստակը քրտնքի մեջ կորած այնպես է փախչում, ասես աշխարհի վերջն է:

Լինում է, չի լինում, մի կղզի է լինում, որտեղ հաշտ ու համերաշխ ապրում են բոլոր կենդանիները՝ ուժեղ Առյուծը, արագընթաց Այծը, խելացի Արծիվն ու  ճարպիկ Կապիկը: Նրանք ապրում էին մի ընտանիքի պես, օգնում էին միմյանց, միասին կերակուր էին պատրաստում, խաղում էին, գիրք էին կարդում, սովորում, թե ինչպես է հնարավոր կրակ վառել, նավակ պատրաստել եւ տուն կառուցել:

Լինում է, չի լինում,  մի չարուկ բալիկ է լինում, անունը՝ Մակի:  Այս Մակին լինում է մանկապարտեզի խմբակի ամենաաղմկոտը, երբեք չի լսում ծնողներին ու  մանկապարտեզի ուսուցիչներին,  խանգարում է ընկերներին, երբ նրանք դաս են անում, կոտրում է խաղալիքները,  վատ բառեր է օգտագործում, կերակուրը թափում է հատակին ու այդպես շարունակ…