Խիտ անտառում կողք-կողքի երկու սկյուռ են ապրելիս լինում, երկուսն էլ փափկամազիկ, երկուսն էլ լավիկ ու ժիր, բայց արի ու տես, որ բոլորովին տարբեր բնավորություն են ունենում:

Ժամանակով մի պառավ կար, ուներ չորս հավ ու մի աքաղաղ: Ահա թե ինչ փորձանք բերին հավերն ու աքաղաղը խեղճ պառավի գլխին:

Տիգրանն արդեն հինգ տարեկան էր դառնում: Վաղը չէ, մյուս օրը չէ, էն մյուս օրը չէ, է~ն մյուս օրը նրա ծննդյան օրն էր:

Շատ տարիներ առաջ, երբ երկնքին կարելի էր հասնել ամենաբարձր ծառի կատարին կանգնելով, երկրի վրա ծիածան գոյություն չուներ։ Իսկ թիթեռներն էլ թևեր չունեին։ Նրանք նեկտար գտնելու համար ծաղկից ծաղիկ սողալով էին հասնում։

Մի անգամ աղվեսն ու շունը մի կտոր միս գտան և սկսեցին վիճել, թե ում պիտի այն պատկանի: Վիճեցին, վիճեցին, ոչ մի որոշման չեկան և դիմեցին կապիկին, ով կենդանիների մեջ ամենաիմաստունն էր համարվում, որպեսզի նա նրանց դատի: Կապիկն ուշադիր լսեց նրանց և ասաց.

1

Խոր անտառում մի այծ է լինում։ Ունենում է մի գեղեցիկ ուլ։

Եզը, կովը և շունը վիճում էին միմյանց հետ և ամեն մեկը պնդում էր, թե՝ մեր տերը ամենից շատ ինձ է սիրում:

 Մի մեծ անտառի բերանում ապրում էին մի աղքատ փայտահատ ու իր կինը։ Երկու երեխա ունեին, տղի անունը Հենզել էր, աղջկանը՝ Գրետել։