Անգլիական մանկական բանաստեղծություններ

Կատուն՝ թողած բան ու գործ,

Շտապում էր խոհանոց: 

{mprestriction ids="1,3"}

Գառնուկը

Ա՛յ իմ գառնուկ,

Խելոք ու հեզ,

Դու քանի՞ պարկ

Բուրդ կտաս մեզ:

- Ձեզ բուրդ կտամ՝

Ինչքան կուզեք,

Բայց թե հիմա

Ինձ մի՛ խուզեք: 

Հսկան

Կար մի հսկա մեր գյուղում,

Շատ էր սիրում կերուխում:

Ախ, անիծվեր այդ օրը,

Կրակն ընկել էր փորը,

Կուլ էր տվել մեր հսկան

Մի չաղլիկ մուկ ճստճստան,

Մուկն էլ սոված ու ծարավ՝

Կուշտ փորի մեջ քեֆ արավ:

Հսկան ցավից մղկտաց

Ու բժշկի մոտ գնաց:

- Մի տրտնջա այդքան խիստ, -

Ասաց բժիշկը հանգիստ, -

Թե որ կուլ տաս մի կատու՝

Կառողջանաս իսկույն դու:

Մոմը

Նա մի քնքուշ

Աղջիկ է,

Հագին ճերմակ

Շապիկ է,

Քիթը կարմիր

Ծաղիկ է:

Ինչքան գիշերն 

Երկարի.

Այնքան արագ

Կմարի

Ճերմակ աղջիկն

Այդ բարի:

Փոքրիկ զրույց

Տիկին բադը փողոցում

Մայր հավի հետ էր խոսում,

Հազար ու մի հարցի շուրջ

Խոսում էին նրանք լուրջ:

Նրանց խոսքից հասկացա 

Միայն կո՛-կո ու ղա՜-ղա՜:

Մածունը

Մի օր մածուն տարա շուկա,

Օրը պարզ էր, արև,

Ինձ մոտեցավ մի պառավ կին,

Ասաց՝ բարև՛, բարև՛:

Ես ասացի՝ բարև՛, բարև՛,

Նա էլ ասաց՝ բարև՛,

Ես ասացի՝ բարև՛, բարև՛,

Նա էլ ասաց՝ բարև՛:

Թթվեց մածունն ամանի մեջ,

Կորավ լույս ու արև,

Բայց դեռ իրար ասում էինք՝

Բարև՛, բարև՛, բարև՛:

Կատվի ձագերը

Երեք փոքրիկ կատուներ

Մի օր տնից դուրս եկան,

Ոչ ման գալու գնացին, 

Ոչ էլ խանութը՝ ձկան:

Նրանք տնից դուրս եկան, 

Որ գտնեին կովի կաթ,

Եվ կովի կաթը գտան

Ձագուկները չալ ճակատ:

Իսկ որտեղի՞ց կաթն անուշ

Կատվի ձագերը գտան:

Գտան՝ երբ որ մեր բակի

Մանկապարտեզը մտան:

Ուլիկը 

Մեր ուլիկը կուշտ արածել, 

Հանդից տուն էր վերադարձել, 

Էլ անելու ոչինչ չուներ, 

Բակում նստել, որոճում էր: 

Այդ որ տեսավ փոքրիկ Կամոն 

Կանչեց տատին՝ ծամո'ն,ծամո'ն, 

Տե'ս ուլիկին... բա ի'նձ, բա ի'նձ... 

Տատի, ասա կեսը տա ինձ: 

-Վայ, բալիկ ջան, լաց մի լինի, 

Մեր ուլիկը ծամոն չունի, 

Կերած խոտը մանրում է նա, 

Որ հեշտ մարսի, հեշտ կուլ գնա. 

Եվ զարմացած քեզ է լսում, 

Թե այս խենթուկն ի՞նչ է ասում: 

Ծիածան

- Ծիածա'ն, ա'յ ծիածան, 

Դու գույների կոր արձան, 

Այդ գույները յոթնածիր 

Ինչպե՞ս իրար միացան: 

- Անձրևի պաղ ցողերը, 

Կաթիլների կողերը 

Ջերմ արևից տաքացան, 

Դարձան չքնաղ ծիածան, 

Երկու սարի արանքում 

Կամարվեցին երկնքում: 

- Ծիածա'ն, ա'յ ծիածան, 

Երանգների կոր արձան, 

Ո՞նց են, ասա', քեզ ներկում, 

Որ երկնքից չեն ընկնում: 

- Ծիածանը չեն ներկում, 

Նա ծնվում է ներկերում: 

{/mprestriction}