Առակներ

Վաղուց, շատ վաղուց մի մեծ խնձորի ծառ էր աճում: Փոքրիկ տղան սիրում էր խաղալ դրա շուրջն ամեն օր:

Խոնավ քամին ծովից պոկված,

Պարիսպ տեսավ իր դեմ-դիմաց,

Ասաց.- Գիտե՞ս, թե ես ո՞վ եմ,

Ես քեզանից էլ ուժով եմ,

Դե սպասիր մի հարվածով

Գայլերն ուզում էին հարձակվել ոչխարների հոտի վրա, բայց ոչ մի կերպ չէր հաջողվում, որովհետև շները պահպանում էին ոչխարներին:

Ձմռան մի ցուրտ առավոտ

Գայլը ընկավ ձեռվ ու ոտ,

Շրջեց անտառ ու այգի,

Որ ճանկի մի չաղ մաքի:

Ամբողջ օրը ման եկավ,

Բերանն, ասա, բան ընկա±վ.

Ո՞վ էր տեսել ձմռանը

Մաքին մնար դռանը:

Սոսու մերձակայքում երկրագործները ոռոգում էին բամբակի արտերը եւ պատվիրում միմյանց զգուշանալ, որ չտրորեն բամբակի ծառերը: Լսելով, որ բամբակենուն ծառ կոչեցին, սոսին բարկացավ եւ ասաց:

Ծիտը տեսնելով, որ ջայլամը մեծ-մեծ ձվեր է ածում, գայթակղվեց և հարցրեց գաղտնիքը:

Կար մի աշխարհակալ իշխանավոր, և նա ուներ մի խիստ գեղեցիկ տղա: Եվ իշխանավորն ասաց. թե գեղեցիկ աղջիկ կառնեմ, որ կին լինի իմ որդուն և ունենամ գեղեցիկ թոռներ՝ ժառանգ իմ գահի:

-Տեր իմ, ազատ թող ինձ դու այս կանաչ արտում,-

Մի օր սոված կովն այսպես ասաց մարդուն,-

Եկ հավատա դու իմ տված անկեղծ խոսքին,