Առակներ

Թիթեռն ու թրթուրը

Մի օր թիթեռն ասաց` թրթուր,

Նայում եմ քեզ, ես` ուր, դու` ուր:

Քեզ սազում է խոնավ հողը,

Ինձ` երկինքը ու վառ շողը:

Պատասխանեց թրթուրն այսպես.

-Այ ցեղակից, հերիք փքվես,

Արծիվը ծառին նստած հանգստանում էր և ոչինչ չէր անում:

Տիեզերքների լույսին անհաղորդ,

Ջրհորում ծնված երգում էր մի Գորտ.

Աշնան մի սև Ամպ

Սարը դարձրել թամբ,

Իրեն կարծելով ահեղ ձիավոր,

Գոռում էր մի օր,

Թե երկինք, գետին, ծով, ցամաք վկա,

Ամենաբարձրը հենց ինքն է, որ կա…

Մի իշխան կար խիստ չար և անիրավ: Եվ նույն քաղաքում ապրում էր մի այրի կին, և իշխանը հարկ պահանջելով նեղում էր նրան, և այրի կինն աղոթում էր, որ իշխանն ունենա խաղաղ ու երկար կյանք:

Ծովի գորտերը, խորհուրդ անելով, ասացին.

Մի մարդ կար, որ երեք ընկերներ ուներ: Նա երկուսին շատ էր սիրում, իսկ երրորդի հանդեպ անտարբեր էր, հակառակ նրան, որ երրորդ ընկերը ավելի էր կապված իրեն:

Մաս - 1

ՎԱԶԸ ԵՎ ՄՈՐԵՆԻՆ

Գարնանը, երբ վազը որթակոտոր էր եղել և արտասվում էր, եկան բոլոր տունկերը նրան մխիթարելու, նրանց հետ եկավ նաև մորենին։