Նախորդ տարվանից համաճարակի պատճառով կյանքը մեծամասամբ տեղափոխվեց առցանց միջավայր։ Ծնողները սկսեցին աշխատել տնից, դպրոցների և բուհերի դասերը հեռավար էին կազմակերպվում, և երեխաները, ըստ էության, ավելի շատ սկսեցին ինքնուրույն օգտվել թվային սարքերից՝ շատ հաճախ դուրս մնալով ծնողների ուշադրությունից։

Նյութի առաջին մասը կարող եք կարդալ այստեղ։

«Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հոգեբան Անի Ապիտոնյանը ներկայացնում է մի քանի խաղ, որոնք կապահովեն ժամանց, չեն պահանջի գումար, կնպաստեն երեխայի զարգացմանն ու  ծնող-երեխա հարաբերությունների լավացմանը: 

Ամանորը հրաշքների իրագործմանը սպասելու լավագույն ժամանակահատվածն է թե՛ փոքրիկների, թե՛ մեծահասակների համար: «Հավատը երեխային հնարավորություն է տալիս ակտիվ երազել, լավատեսորեն սպասել մի բանի, որը խորհրդավոր է, բարի:

«Իմ փոքրիկ»-ը խոսել է «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հոգեբան Լուսինե Գրիգորյանի հետ:

Վիրտուալ խաղը լավ «ընկեր» չէ

Երեխայի կյանքում օնլայն խաղերի առկայությունը հանգեցնում է վարքային փոփոխությունների, ուշադրության կենտրոնացման դժվարությունների: Երկար խաղալու դեպքում փոքրիկը կտրվում է իրականությունից, ստեղծում ուրույն աշխարհ, որն իր կանոններն է թելադրում նրան: Չի կարելի անտեսել, երբ երեխայի մոտ դրսևորվում են իրավիճակին ոչ համարժեք ագրեսիա, ինքնամփոփություն  և ցրվածություն: Ծնողի համար պետք է անհանգստացնող լինի այն փաստը, որ բալիկը ձեռքից վայր չի դնում հեռախոսը:

Կանխարգելման մեթոդը

Շատ հաճախ ծնողները փոքրիկին տալիս են հեռախոս, չեն վերահսկում, իսկ հետո սկսում են աշխատել հետևանքների վրա: Որևէ բան շտկելուց կամ հաղթահարելուց առաջ հարկավոր է մտածել կանխարգելման մասին: Պետք չէ արգելել ամեն ինչ կամ տալ ծայրահեղ ազատություն: Կարելի է սահմանել օրվա ընթացքում համացանցից օգտվելու թույլատրելի ժամանակահատված, որը չի  խախտվի երեխայի կողմից տարաբնույթ մանիպուլյացիաների կիրառման դեպքում: Անհրաժեշտ է ի սկզբանե սովորեցնել նրան տեխնոլոգիաներից, համացանցից օգտվելու կանոնները, յուրաքանչյուր անհանգստացնող խաղ վերլուծել նրա հետ: Նույնիսկ մեծահասակները խաղերի մասին այս կամ այն տեղեկատվությունն ընթերցելիս ու լսելիս խճճվում են, լարվում: Կարևոր է, որ նրանք կարողանան  ներկայացնել տվյալ խաղի լրջությունն առանց ավելորդ տագնապների: Դա կօգնի, որ երեխան գիտակցաբար չցանկանա խաղալ, ոչ թե ծնողից վախենալու պատճառով:

Դեռահասի հետ մի փոքր բարդ է, սակայն անհնարին չէ

Հատկապես դեռահասության շրջանում սեռահասունացմանն ու ֆիզիոլոգիական փոփոխություններին զուգընթաց երեխայի մոտ առաջանում է էներգիան սպառելու, պահանջմունքները բավարարելու անհրաժեշություն: Այդ տարիքում տղաներին բնորոշ են բակային կոնֆլիկտները, հակումը դեպի սպորտ, քանի որ կարիք ունեն հաղթելու և ինքնահաստատվելու: Նման միջոց է դառնում նաև խաղը: Պարզապես այդտեղ հաղթելու հավանականությունն ավելի մեծ է, քան իրական կյանքում:

Եթե բալիկը վստահի ծնողին, ապա, անկասկած, ցանկացած արգելված խաղ կամ հետաքրքրություն կփորձի կիսել նրա հետ: Զրույցի միջոցով ծնողը երեխային կարող է ասել, որ հասկանում է նրա մենակ մնալու ցանկությունը, մեկուսացումը, ագրեսիան: Դեռահասը պետք է իմանա, որ հայրիկն ու մայրիկը ցանկացած պարագայում իր կողքին են, ոչ թե քննադատ են ու պատժող: Երբ հարցն առնչվում է փոքրիկի անվտանգությանը, հարկավոր է հիշել՝ նա անվտանգ է զգում «իր հետ քայլող», հասկացող ծնողի կողքին: Ճանաչե՛ք ձեր երեխաներին, նրանց պահանջմունքները, որպեսզի նրանք չփորձեն դրանք բավարարել վիրտուալ տիրույթում:

Հեղինակ՝ Լուիզա Աբրահամյան

Մայրիկը որոշում է երեխայի հետ գնդակով խաղալ, սակայն պարզվում է՝ գնդակը վնասվել է, և տվյալ պահին դա անհնար է: Ի՞նչ անել: Պետք է այլ խաղ մտածել փոքրիկի ժամանցի համար: «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հոգեբան Անի Ապիտոնյանը ներկայացնում է մի քանի խաղ, որոնք կապահովեն ժամանց, չեն պահանջի գումար, կնպաստեն երեխայի զարգացմանն ու  ծնող-երեխա հարաբերությունների լավացմանը: 

«Իմ փոքրիկ»-ը զրուցել է «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հոգեբան Լուսինե Գրիգորյանի հետ:

Եթե ոչ տոնածառ, ապա ի՞նչ

Խնդիրը ոչ թե տոնածառի առկայության կամ բացակայության մեջ է, այլ մեծահասակների կողմից արվող մեկնաբանությունների։