Համացանցի հասանելիության պայմաններում դժվար է խուսափել այնպիսի խնդիրներից, ինչպիսիք  չափազանց բաց տեսարաններ պարունակող, ինտիմ բնույթի տեսանյութերի տարածումը և դրանց՝ երեխայի տեսադաշտում հայտնվելն են։

 «Եթե մեծահասակի կողմից «լավ» ծնող լինելը համարվում է փոքրիկի ցանկություններն անխտիր կատարելը, ապա ժամանակին զուգընթաց երեխայի մոտ կարող է ակնառու դառնալ չբավարարվածության զգացումը»,- նկատում է «Ժեստ» հոգեբանական կենտրոնի հոգեբան Լուսինե Գրիգորյանը:

Երեխային հարկավոր է տանել բժշկի, սակայն նա ամեն կերպ ընդվզում է, լաց լինում և հակառակվում ծնողներին: Ծնողներ կան, որ նման դեպքերում փորձում են երեխայի սիրտը շահել, խոստանում են գնել խաղալիք, շոկոլադ, ինչ կցանկանա: Ծնողներ էլ կան, որ բարկանում են փոքրիկի վրա ու չեն ցանկանում հանդուրժել նրա կամակորությունները: Իսկ նրանք երբևէ մտածե՞լ են, թե որտեղից են ծագում նման վախերը:

Բոլորիս քիչ, թե շատ ծանոթ է այն իրավիճակը, երբ դասարանում աշակերտները կազմում են խմբավորում և փորձում կարծիք թելադրել մյուսներին: Նրանք կարող են չբավարարվել այդքանով ու դրա հետ մեկտեղ ընտրել «թիրախ», ծաղրել նրան, դուրս մղել շփման շրջանակներից և սիստեմատիկ «թունավորել» կյանքը:

Փոքրիկի թեթև հազն անգամ կարող է ծնողներին մտածելու առիթ տալ՝ միգուցե նրա մոտ խնդիր կա: Նրանք այդ հարցի պատասխանը փնտրելիս պետք է հաշվի առնեն՝ երբ արտահայտվեց  հազը, ինչ ժամանակահատվածում, ինչպիսին էր տեսակով:

Ներկայացնում է «Երկուսով» հոգեբանական կենտրոնի տնօրեն, հոգեբան Անուշ Ալեքսանյանը: