Արդյոք նորմալ է սեռական օրգանները կոչել ոչ իրական անուններով

Երբ երեխան դառնում է 3 տարեկան, ծնողներն արդեն կարող են սեռական օրգանները կոչել իրենց անատոմիական  անուններով:  Դրանք բժշկական տերմիններն են  եւ չկա խելամիտ պատճառ`  իսկական անունները չարտաբերելու, եթե երեխան ի վիճակի է արտաբերել:  Այսպես երեխան սովորում է այդ բառերն օգտագործել առանց ավելորդ  էմոցիաների եւ ամոթի:  Միացյալ նահանգներում ծնողները հենց այսպես էլ հիմնականում վարվում են: Գելլափ կազմակերպության հարցումները ցույց են տվել, որ 

Ինչպե՞ս խանութ գնալ առանց «Գնիր ինձ սա»-ի կամ անդադար հիստերիայի:  Ինչո՞ւ են փոքրիկներն  այդքան համառորեն պահանջում ինչ-որ բան, իսկ մեծահասակները այդքան համառորեն հրաժարվում:  Այս հարցի պատասխանը փնտրում են շատ ծնողներ:

Նախ պետք է հասկանալ,  թե ինչու են  փոքրիկները ինչ- որ բան ուզում իրենց ծնողներից:

• Դուք կանգնած եք սուպերմարկետում և չեք կարողանում ընտրել ալյուր կամ բիրնձ: Փոքրիկը կանգնած է Ձեզ հետ և

Շատ ծնողների համար գրեթե անհնար է երեխաների հետ խանութ գնալ, առավել ևս գնումներ կատարել:

27-ամյա Մարինեն մեկն է այդ ծնողներից. «Խանութ գնալ տղայիս հետ անհնար է, վերցնում է այն ինչ ցանկանում է, իսկ երբ ցանկանում եմ բացատրել, որ գումար չկա մի ուրիշ անգամ,սկսում է լաց լինել»:

Ինչպես Մարինեն, այնպես էլ շատ ծնողներ, ելնելով ֆինանսական վիճակից շատ անգամ չեն կատարում երեխայի

Դաստիարակության ոսկե կանոնն է. խրախուսիր լավը, անտեսիր վատը: Շատ ծնողների համար դա ուղղակի անհեթեթություն է: Նրանք չեն պատկերացնում` ինչպես կարելի է անտեսել վատ վարքը և միայն խրախուսել լավ արարքները:

Պարզվում է, որ երեխայի վարքում որևէ բան ամրագրելու համար բավական է միայն մեծ ուշադրության արժանացնել այդ երևույթը: Իրականում` կարևոր չէ, թե ինչ ձևով դուք դա կանեք` զայրանալով, թե` սիրելով: Նույն սկզբունքով ամրանում են երեխայի վատ սովորությունները, որոնց

Վստահաբար գիտեք, որ կան որոշ կարևոր կանոններ, որ որպես ծնող պետք է կիրառեք երեխային դաստիարակելու գործում:

Փոքրիկները կարիք ունեն ապրել միջավայրում, որտեղ սիրված կլինեն:  Հետևաբար, նրանք կարիք ունեն ապրել կանխատեսելի միջավայրում: Դա նրանց կտա ապահովության զգացում, որի կարիքը նրանք ունեն առողջ ֆիզիկական և հոգեկան զարգացման համար: Իսկ կայունությունը որոշակի ռեժիմի  և գրաֆիկի հետևանք է` որոշ կանոններով և կարգավորումներով, որոնք

Փոքրիկների դաստիարակության  հարցում չկան կոնկրետ կանոններ: Յուրաքանչյուր երեխայի անհրաժեշտ է յուրովի մոտեցում: Անգամ մի ընտանիքում մեծացած երեխաներն  ունեն տարբեր բնավորության գծեր և հայացքներ: Եվ երբեմն փոքրիկների պահելաձևը այնպես կարող է ապշեցնել ծնողներին, որ նրանք չիմանան  ինչ անել: Սրա հետ մեկտեղ պետք չէ մոռանալ, որ  մեր փոքրիկերը հենց մեր կնկնօրինակներն են:

Հաճախ կարելի է  լսել ծնողների բողոքները, որ փոքրիկը ձևացնում է, թե չի լսում և անում է ամեն բան ճիշտ