1. Սովորեցրեք փոքրիկին իր ապրումները նկարագրել բառերով

Երեխան կարող է բղավել հուսահատությունից, թաքնվել ամոթից, անհանգստությունից կծել եւ լացել վախից: Բացատրեք նրան, որ դրանք հույզեր են, որոնք թելադրում են մարմնին, թե ինչպես վարվել: Ցույց տվեք նրան նաեւ այլոց, որոնք նույնն են զգում, բայց այլ կերպ են արտահայտում իրենց էմոցիաները: Ձեր անձնական  հույզերը քննարկեք  երեխայի հետ: Այդպես նա կմեծանա ու կհասկանա հուզմունքի ու բարկության, հիասթափության ու վշտի  տարբերությունը, կսովորի

Ծնողները հաճախ են հուսահատվում և տրտմության մեջ ընկնում` երեխաներին դաստիարակելու իրենց ջանքերն ապարդյուն համարելով: Պատճառը շատ պարզ է: Վստահ ենք, որ այս նյութն ընթերցելուց հետո բոլորը կհամոզվեն, որ նույն բանը կարելի է ասել մի քանի նուրբ տարբերություներով, և խոսքն ավելի ընդունելի ու գործուն կդառնա:

Արդյոք նորմալ է սեռական օրգանները կոչել ոչ իրական անուններով

Երբ երեխան դառնում է 3 տարեկան, ծնողներն արդեն կարող են սեռական օրգանները կոչել իրենց անատոմիական  անուններով:  Դրանք բժշկական տերմիններն են  եւ չկա խելամիտ պատճառ`  իսկական անունները չարտաբերելու, եթե երեխան ի վիճակի է արտաբերել:  Այսպես երեխան սովորում է այդ բառերն օգտագործել առանց ավելորդ  էմոցիաների եւ ամոթի:  Միացյալ նահանգներում ծնողները հենց այսպես էլ հիմնականում վարվում են: Գելլափ կազմակերպության հարցումները ցույց են տվել, որ 

Սրանք հարցեր են, որոնք անընդհատ վիճաբանությունների և հակասությունների առիթ են դառնում: Ոմանք գտնում են, որ այս հարցերի շուրջ չի կարելի տանը խոսել, դրա կարիքը չկա: Մի մասն էլ ճիշտ հակառակ կարծիքի են և գտնում են, որ երեխային պետք է նախադպրոցական տարիքում բնական կերպով ներկայացնել իր ծագման մասին ամբողջ ճշմարտությունը:  Մի մասը գտնում է, որ պետք է

Հավանաբար հանրային վայրերում`խանութում, ճանապարհին,  հանդիպած կլինեք տեսարանի, երբ փոքրիկը հիստերիայի մեջ է, լացում է, իսկ ծնողն էլ շփոթված փորձում է նրան հանգստացնել`ամոթից չիմանալով ուր թաքնվել:

Նման իրավիճակներից խուսափելու համար հետևեք ստորև ներկայացվող խորհուրդներին, որոնք կօգնեն կանխել փոքրիկի հիստերիաները հանրային վայրերում:

1. Իմացեք ձեր փոքրիկի վարքը

Դուք պետք է հասկանաք և ճանաչեք  ձեր փոքրիկի բնույթը և վարքը նրա աճին զուգահեռ: 

Դաստիարակության ոսկե կանոնն է. խրախուսիր լավը, անտեսիր վատը: Շատ ծնողների համար դա ուղղակի անհեթեթություն է: Նրանք չեն պատկերացնում` ինչպես կարելի է անտեսել վատ վարքը և միայն խրախուսել լավ արարքները:

Պարզվում է, որ երեխայի վարքում որևէ բան ամրագրելու համար բավական է միայն մեծ ուշադրության արժանացնել այդ երևույթը: Իրականում` կարևոր չէ, թե ինչ ձևով դուք դա կանեք` զայրանալով, թե` սիրելով: Նույն սկզբունքով ամրանում են երեխայի վատ սովորությունները, որոնց