Հին ժամանակով Լոռու գեղերից մնում ապրում էր մի պառավ մարդ։ Նա ուներ էրկու աղջիկ։ Մինը մարդու էր տվել Փամբակում, մինն էլ տանն էր։

Գրիմմ Եղբայրներ

Մարդու մեկը մի էշ է ունենում: Տարիներ շարունակ էս էշը լիքը պարկեր է կրում ջրաղաց, էնտեղից էլ տուն, բայց մի օր էլ պառավում է ու չի կարողանում աշխատել:

Կար-չկար մի երիտասարդ, որ մի օր ցանկացավ ամուսնանալ և դիմեց ծնողներին՝ օրհնություն ստանալու համար:

Մի ժամանակ Աղվանից աշխարհի թագավորանիստ քաղաքը Պարտավն էր, որ այժմ ավերակ է և ասվում է Բարդա։ Դա գտնվում էր այժմյան Գանձակի և Շուշվա մեջտեղը՝ Թարթառ գետի վրա։

Կար-չկար մի թագավորի տղա։ Նա ուզում էր ամուսնանալ արքայադստեր հետ, միայն թե աղջիկն իսկական արքայադուստր լիներ։

Մողեսը, որ հարմար տեղ էր փնտրում ձվադրելու համար,  վերջապես գտավ: Նա չոր ավազի մեջ խոր փոս փորելուց հետո իր դրած  ձվերը արագ-արագ ծածկեց ավազով:

Կար մի աղջիկ: Ամբողջ օրը նա սրինգ էր նվագում: Երբեմն այնքան արտասովոր էր լինում նրա նվագը, որ անցորդները կանգնում ու լսում էին:

Ժամանակով մեր աշխարհքում մի մարդ է լինում։ Էս վաճառականը ունենում է մի աղջիկ, անունը՝ Ծաղիկ։ Ծաղիկ որ ծաղիկ, էնքան քնքուշ, էնքան նախշուն, էնքան սիրուն է լինում։