Ի՞նչ կարող է պատմել երեխայի նկարչությունը նրա ներաշխարհի մասին

Դրանք սրամիտ ու անկեղծ լեզու են՝ արտահայտելու այն, ինչ նա դեռևս չի կարողանում բացատրել բառերով։ Նկարչությունը փոքրիկի հոգեվիճակի, ապրումների ու զարգացման մակարդակի կարևոր «հայելի» է։

 Ինչու է նկարչությունը կարևոր հոգեբանական գործիք

Երեխան 3-6 տարեկանում չի կարող կամ չի համարձակվում միշտ խոսել իր զգացմունքների մասին, բայց նկարներում նա ազատորեն արտահայտում է․

• վախեր

• ուրախություն

• կոնֆլիկտներ

• անվտանգության կամ դրա բացակայության զգացողություն

• ընտանիքի նկատմամբ վերաբերմունք

Հոգեբաններն այս նպատակով հաճախ կիրառում են նկարչական թեստեր, օրինակ՝ «նկարի քո ընտանիքը», «նկարի քո տունը», կամ «անկախ նկարի թեմայով ազատ ստեղծագործություն»։

👀 Ինչին ուշադրություն դարձնել

1. Գույները

   • Ուրախ, պայծառ գույներ՝ անվտանգություն, լավ տրամադրություն

   • Մուգ կամ մոնոխրոմային գույներ՝ հնարավոր ներքին լարվածություն, վախեր, դեպրեսիա

   • Կարմիրի առատություն՝ հաճախ բարձր հուզական լարվածություն կամ ագրեսիա

2. Տարրերի չափն ու դասավորությունը

   • Շատ մեծ կամ շատ փոքր կերպարներ՝ ինքնագնահատականի խնդիրներ

   • Կենտրոնից դուրս, անկյունում կամ գծերից դուրս «ընկած» կերպարներ՝ մեկուսացման զգացում

3. Թեմաներ և պատմություններ

   • Կրկնվող սյուժեներ, մենակ մնացած կերպարներ կամ դաժան պատկերներ՝ հնարավոր վախեր կամ սթրեսի նշաններ

   • Խաղով լի, փոխգործակցության մեջ գտնվող կերպարներ՝ սոցիալական ակտիվություն

4. Ընտանիքի պատկերման ձևը

   • Ո՞վ է բացակայում նկարի մեջ

   • Ո՞վ է «ամենամեծը»

   • Ո՞վ է երեխայի կողքին

💬 Օգտակար խորհուրդ ծնողների համար

• Երբ ձեր երեխան նկարում է, խրախուսեք, բայց մի՛ ուղղեք։

• Հարցրեք բաց հարցեր՝ «Ի՞նչ պատմություն ունի այս նկարը», այլ ոչ թե՝ «Սա մայրիկն է, չէ՞։»

• Հնարավոր է, երեխան պատկերում է ոչ թե իրականը, այլ իր պատկերացումները՝ դրանք նույնպես արժեքավոր են։

🔔 Երբ դիմել մասնագետի

Եթե ձեր երեխան պարբերաբար նկարում է՝

• սարսափելի պատկերներ

• միայնակ ու լացող կերպարներ

• ագրեսիվ տեսարաններ
  և դրանց շուրջ պատմությունները մռայլ են, լավ կլինի խորհրդակցել մանկական հոգեբանի հետ։

Երեխայի նկարը դուռ է դեպի նրա ներսում ապրող աշխարհը։ Այն դիտելով՝ ծնողը կարող է ոչ միայն գնահատել ստեղծագործական ունակությունները, այլև հասկանալ երեխայի իրական ապրումները։ Ճիշտ մոտեցման դեպքում նկարչությունը դառնում է ուժեղ գործիք երեխայի հետ կապ հաստատելու և նրան օգնելու համար։