ԽՆՁՈՐԸ

Մայրի՛կ, նայի՛ր, ես այսօր

Նկարել եմ մի խնձոր,

Ներկել կարմիր ու դեղին,

Երկու տերև էլ ծայրին։

Խնձոր, խնձոր,

Մեղրածոր,

Բայց, մայրի՛կ ջան, չեմ տա քեզ.

Դեռ ճաշդ կեր, հետո նոր

Կտամ խնձորը ուտես…

Մեղուն

Պզան, պզան, պզպզան,

Պստիկ մեղու տզտզան,

Դաշտ ու հովիտ կշրջես,

Բարձր սարեր կթռչես,

Սուսան, սմբուլ կծծես

Ու ոտքերով թավամազ

Փոշի առած՝ տուն կգաս։

Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ,

Ահա այսպես

Հաչում եմ ես,

Հաֆ-հա՛ֆ, հաֆ-հա՛ֆ: 

Փոքրիկ դույլով ջուր եմ բերում,

ՈՒ մայրիկիցս օճառ խնդրում,

Թաշկինակս առած այսպես,

Լվանում եմ մայրիկիս պես։ 

ԱՄՊՆ ՈՒ ՍԱՐԸ

Ամպը եկավ, նստեց սարին,

Նստեց սարի սուր կատարին։

-Լսի՛, պապի՛, ասաց նրան,

Լավ օրերդ անցան, կորան:

Քիթիկը շատ, շատ էր տխուր,

Բերանն ասաց.

-Ինչու՞ ես լուռ:

Քիթիկն ասաց.

-Ինչքա՞ն մնանք թե դու, թե ես այսպես մենակ:

Աչիկները երկու հատ են,

Ականջները երկու հատ են,

Երկու հատ են ոտքը, ձեռքը,

Իր զույգն ունի ամեն մեկը: