Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա,

Սուրբ հացը մեր սեղանի,

Մեր հոգու կանչն է արդար

Ու համը մեր բերանի:

Նորից երկնքով հին արշալույսն է սիգալով սիգում, 
Որպեսզի մեր նոր ու քաղաքակիրթ հիշողության մեջ 
Միշտ էլ թարմ մնան... առասպելները: 
-Բարի լո՜ւյս, իմ նո՛ր և իմ... առասպե՜լ:

— Ո՞ւր ես վազում
Այդպես արագ,
Ա՜յ դու կայտառ,
Սիրուն գետակ.

Կանգ առ, խաղանք
Էս ծառի տակ։

ՏԵՐԵՎԱԹԱՓ

Չարաճճի այծիկը

Մեր հարևան գյուղացին

Շատ էր սիրում իր այծին,

Հաց ու շաքար էր տալիս,

Այծիկը պար էր գալիս:

Ձմռան ցրտին մի ծիտիկ

Թռչկոտում էր` ճիկ-ճիկ-ճիկ,

Հետն էլ ասում.- Գարուն գա,

Ես կգործեմ տաք գուլպա:

Տիկնիկը