Շնորհավո՜ր, 
Շնորհավո՜ր, 
Շնորհավո՜ր:
Այս մի տոնին 
Ո'չ հարս է պետք, 
Ո'չ էլ քավոր:

Առավոտը մայրիկի հետ

Փոքրիկ դույլով ջուր եմ բերում,

ՈՒ մայրիկիցս օճառ խնդրում,

Թաշկինակս առած այսպես,

Լվանում եմ մայրիկիս պես։ 

Որդիս, քեզ ի՞նչ կտակեմ, ի՞նչ կտակեմ, իմ բալիկ,
Որ ինձ հիշես վշտի մեջ, թե խինդի մեջ քո գալիք.
Գանձեր չունեմ, բայց գանձն ի՞նչ, գանձը լույսն էր աչքերիս,
Դու ես միակ իմ գանձը, դու ես գանձը գանձերիս:

ԱՏԱՄՀԱՏԻԿ

Ժամանակով Կատուն ճոն էր,
Շունն էլ գըլխին գըդակ չուներ,
Միայն, գիտեմ ոչ՝ որդիանց որդի
Ճանկել էր մի գառան մորթի:
Եկավ մի օր, ձմեռվան մըտին,
Կատվի կուշտը տարավ մորթին:
— Բարի աջողում, ուստա Փիսո,
Գլուխըս մըրսեց, ի սեր աստծո,

Մի ամլիկ գառ 
Իրեն համար 
Ջուր էր խմում առվակից. 
Մեկ էլ դեմի ձորակից 
Գայլն է կտրում վեըեւը, 
Խոսքին տալով էս ձեւը.