Քամի

Քամի, քամի, այ քամի,

Քեզ անձրևը ի՞նչ կանի,

Քիթիկը շատ, շատ էր տխուր,

Բերանն ասաց.

-Ինչու՞ ես լուռ:

Քիթիկն ասաց.

-Ինչքա՞ն մնանք թե դու, թե ես այսպես մենակ:

Նվերների տոպրակն ուսին

Արջ ապերը մութ ու լուսին,

Դարծած պապիկ ձյունամորուս,

Քարանձավից իր ելավ դուրս,

***

Ձմեռն արդեն վերջանում է,

Ձյունը բակի, տե՛ս, հալչում է:

Ձնծաղիկը մեղմ ժպտում է,

Գարնան մուտքը ավետում է:

Սիրում եմ քեզ, կովի եղջյուր,

Ամուր ես դու և մի քիչ սուր,

Բայց շատ ափսոս, որ խեղճ կովին

Չես պաշտպանում բոլորովին:

Սիրում եմ քեզ, այծի եղջյուր,

Քամի

Քամի, քամի, այ քամի,
Քեզ անձրևը ի՞նչ կանի,
Կանաչ դաշտում դու խաղա,
Աղացն ալյուր թող աղա,
Որ ալյուրից սպիտակ
Տատը թխի կարկանդակ:

Հյուր գնացինք երեք հոգով,
Երեք հոգով,
Երեք հոգով:
Սեղան բացին երեք լոբով,
Երեք լոբով,
Երեք լոբով:

Թախտին պառկած

Մի հին կարպետ

Հեքիաթներ է

Լսում մեզ հետ: