Մեր լավաշ հացը մեր պարզությունն է,
Որ բաց ենք անում ամենքի առաջ,
Մեր լավաշ հացը մեր պատմությունն է,
Կրակի բոցում թրծված ու հառնած:

― Վա՜յ, մայրի՛կ ջան, տե՜ս,
Բակն ու դուռը լի
Ինչքա՜ն սպիտակ
Թիթեռ է գալի...

Էսքան շատ թիթեռ
Չեմ տեսել ես դեռ։

Ծիտիկն ու Մուկիկն ախպերացան։ Գետի
ափին բուն շինեցին, մտան մեջը։
Մի օր Ծիտը գնաց քուջուջ անելու, ետ
եկավ, տեսավ Մուկիկը մեռել է։

Օ՜, երանի այն օրը,
Երբ ըղձալի Նոր Տարին 
Լայն բացում է իր դռները
Մեր բոլոր մանուկներին:

Օդաչո~ւ եմ, օդաչո~ւ,

Բա~րձր, բա~րձր եմ թռչում,

Սլանում եմ, սլանում

Անամպ, կապույտ երկնքում:

Օ~, ինչ լավ է վերևում.
Մեր բերքաշատ դաշտերը,

Է՜դ ու՞ր, է՜դ ու՞ր, 
Առանց փետուր, 
Գիտեմ, քա'ջ ես, 
Փոքրիկ ծիտիկ, 
Կընկնես, ջարդես 
Թև ու ոտիկ:

Նկարում եմ

Ծաղիկ ու ծառ,

Արեգակ ու

Երկինք պայծառ,

Փոքրիկ տղան մի վարդ տեսավ,

Տեսավ մի վարդ դաշտի միջին.

Վարդը տեսավ, ուրախացավ,

Մոտիկ վազեց սիրուն վարդին.