Նոր, Նոր,

Նոր տարի,

Արի,

Քո գալը բարի:

Մենք տանն ունենք ծիծաղելի,

Տարօրինակ մի հայելի,

Կանգնում եմ ես նրա դիմաց,

Ժպտում է ինձ կամաց-կամաց:

Մեկ լեզու է վրաս հանում,

Մեկ էլ տեսար` աչքով անում,

ԱՄՊՆ ՈՒ ՍԱՐԸ

Ամպը եկավ, նստեց սարին,

Նստեց սարի սուր կատարին։

-Լսի՛, պապի՛, ասաց նրան,

Լավ օրերդ անցան, կորան:

Արան ունի մի շնիկ՝ 
Ինչպես բրդի չալ կծիկ, 
Ոտից գլուխ նու՜րբ, կլո՜ր, 
Աչքեր ունի - զույգ շլոր: 
Արան սիրում է նրան, 
Քաջ պահակն է իր դռան: 
Մոտ է վազում հարային, 

Իր խոր հայացքով երկինքը մի օր
Ներքև՝ մայր երկրի երեսին նայեց,
Տեսավ գեղեցիկ դաշտեր, սար ու ձոր,
Անտառներ, ծովեր... և սիրահարվեց։

Դու էլ արի,
Նորեկ տարի,
Գըլխիս վերից
Անցիր — գընա,

― Վա՜յ, մայրի՛կ ջան, տե՜ս,
Բակն ու դուռը լի
Ինչքա՜ն սպիտակ
Թիթեռ է գալի...

Էսքան շատ թիթեռ
Չեմ տեսել ես դեռ։

Ծիտիկն ու Մուկիկն ախպերացան։ Գետի
ափին բուն շինեցին, մտան մեջը։
Մի օր Ծիտը գնաց քուջուջ անելու, ետ
եկավ, տեսավ Մուկիկը մեռել է։